Regulaminowy pistolet armii hiszpańskiej w latach 1921-1946. Produkowany przez zakłady Societa Unceta and compania z Guerniki

Broń opatentowana została w 1919 r. Wzorowano ją na pistolecie M1913 (wzór 1913) skonstruowanym na początku XX wieku przez pułkownika hrabiego Campo-Giro. Astra 400 wykorzystywała zasadę odrzutu zamka swobodnego, ale dostosowana była do silnego naboju 9 x 23 mm Bergmana (tzw. 9 mm Largo). Z tego względu zastosowano bardzo mocną sprężynę powrotną i ciężki zamek, który obejmował lufę na całej jej długości. To rozwiązanie sprawiło, iż Astra działała niezawodnie. Mechanizm spustowy wyposażono w wewnętrzny kurek, w chwycie umieszczono samoczynny bezpiecznik. Zasilanie odbywało się z magazynka pudełkowego jednorzędowego umieszczanego w chwycie. Pewną wadą pistoletu był brak urządzenia sygnalizującego obecność naboju w komorze. Zaletą Astry miała być możliwość strzelania różnymi nabojami kal. 9 mm, chociaż jak pokazała praktyka nie do końca się to udało. Dlatego też Niemcy, którzy od 1941 r. importowali te pistolety z przeznaczeniem dla Wehrmachtu, zamówili wersję dostosowaną do naboju 9 x 19 Parabellum. Wzór ten nosił nazwę Astra 600 (dostarczono przeszło 10 tys. egzemplarzy). Produkowano także mniejszą wersję – Astrę 300, która strzelała browningowskimi nabojami 7,65 x 17 mm lub 9 x 17 mm. Do 1946 r. wyprodukowano łącznie około 105 tys. Astr (poza wytwórnią w Guernice niewielkie ilości wyprodukowały także dwie inne fabryki). Broń zastąpiona została pistoletem Star Model A.

Dane taktyczno-techniczne: kaliber 9 mm, masa broni niezaładowanej 1080 g, długość broni 235 mm, długość lufy 158 mm, pojemność magazynka 8 nabojów

Michał Mackiewicz