Głownia długości 91 cm cm, płasko ciągniona, z wąską strudzoną po obu stronach, do 3/5 długości jednosieczna, zakończona obosiecznym, centrycznym sztychem. Na płazie zewnętrznym dwie ryte wzdłużne brudeczki oraz bicia w postaci słońc (gwiazdek?) i sierpa. Na płazie wewnętrznym takie same ryte brudeczki, słońca i sierp, ponadto marka miecznicza – P wpisane w tarczę, poniżej, po obu stronach strudziny sześć sierpów zwróconych do siebie grzbietami z słoneczkami na końcach. Oprawa rękojeści w typie krzyżowo – koszowo – kabłąkowym. Jelec w postaci S – kształtnego pręta, ramiona zakończone spiralnie skręconym zgrubieniem i guzkiem. Z krzyża wyprowadzony półokrągły kabłąk dochodzący do głowicy, ale z nią nie złączony. Kabłąk łączy się esowatym prętem z masywną tarczą w formie muszli; z górnej krawędzi tarczy wyprowadzony jest krótki pręt dochodzący do głowicy. Od strony wewnętrznej wyprowadzony jest półokrągły pręt stanowiący oparcie dla kciuka i łączący się z boczny obłękiem. Głowica w formie spłaszczonego walca, od strony zewnętrznej spiralnie kanelowanego, zakończona guzkiem. Okładki trzonu drewniane. Oprawa ze śladami czernienia.

Długość – 106 cm, szerokość głowni u nasady – 4 cm

Michał Mackiewicz