Obiekt wykopaliskowy, silnie skorodowany, pozbawiony niektórych elementów oprawy.

Oprawa rękojeści krzyżowo-kabłąkowo-tarczowa. Jelec w przekroju wieloboczny, z ramionami delikatnie skierowanymi w kierunku głowni, o końcach rozszerzonych i zakończonych kubicznymi guzkami. Z przedniego ramienia jelca wyprowadzony jest owalny, w przekroju wieloboczny, kabłąk dochodzący pierwotnie do samej głowicy. W połowie długości kabłąk poszerzony, z wyodrębnionym zgrubieniem zaopatrzonym od strony zewnętrznej w skośne nacięcia. Obłęk boczny podobny w formie, także ze zgrubieniem pośrodku i wypełnieniem w postaci ażurowej tarczki wyprowadzonej z jelca, ale nie łączącej się z obłękiem. Wewnętrzna strona rękojeści zaopatrzona była zapewne w system (obłęk przechodzący w paluch) osłony kciuka, o czym świadczą ułamania w trzech miejscach. Głowica zbliżona do półkola, ze spłaszczonym guzkiem na szczycie. Głownia jednosieczna o minimalnej krzywiźnie, zaopatrzona w przygrzbietową strudzinę, kończącą się na wysokości obosiecznego pióra. Sztych wydatny, dobrze dostosowany do pchnięć.

Wymiary:

długość – 96 cm, długość głowni – 83 cm, szerokość głowni u nasady – 3 cm, długość jelca – 19 cm

Oprawa rękojeści broni, rozbudowana i zamknięta, jest typowo zachodnioeuropejska. Pałasz ten swą formą zbliżony jest to innego egzemplarza przechowywanego w zbiorach MWP, a zaliczanego do tzw. batorówek gdańskich wytwarzanych w okresie panowania króla Stefana Batorego. Oba mają bardzo podobną oprawę (w batorówce brak jednak obłęku od strony zewnętrznej) i nieznaczną krzywiznę (właściwszym byłoby określenie, iż są prawie proste), z tym, że ten drugi jest doskonale zachowany i posiada charakterystyczny trawiony ornament na obu płazach głowni.

Forma głowni stwarza pewne problemy klasyfikacyjne. Otóż jej krzywizna, chociaż bardzo niewielka – rzędu 4 mm, ale niewątpliwie zamierzona przez wytwórcę, sprawia, iż broń potraktować można jako szablę, której wyznacznikiem jest właśnie krzywizna głowni, podczas gdy pałasz charakteryzuje się głownią prostą, jednosieczną o rękojeści zamknietej, rzadko dobrze rozbudowanej. Zresztą wspomniany egzemplarz broni znajdujący się w zbiorach Muzeum, publikowany i zaliczany do batorówek gdańskich, klasyfikowany bywa właśnie jako szabla.

Michał Mackiewicz