W Polskich Siłach Zbrojnych podobnie jak w armii okresu międzywojennego nadawano odznaki pamiątkowe mające podkreślić więzy łączące osobę noszącą odznakę z daną jednostką wojskową.
W czasie przygotowań do odparcia niemieckiej inwazji na Wielką Brytanię w 1940 r. oficerami polskimi dla których nie było stanowisk w odtwarzanych jednostkach wojska polskiego obsadzono 12 pociągów pancernych zorganizowanych w cztery dywizjony. Dla żołnierzy służących w pociągach odznakę zaprojektował mjr dypl. Stanisław Bahrynowski. Odznakę o wymiarach 58×42 mm stanowił szyszak husarski z grzebieniem, nakarczkiem, policzkami i nosalem. Do dzwonu hełmu przymocowany jest pióropusz. Szyszak od dołu opasany był wstęga, której górne końce połączone były za pomocą łańcuszka. Na wstędze umieszczono nazwy hrabstw i miast: „ESSEX-DEVON-YORK-OERTH”, gdzie działały polskie pociągi pancerne w Wielkiej Brytanii. Odznaka została zatwierdzona do użytku 21 października 1941 roku. Dz. Rozk. NW nr 4, poz. 42. Producentem srebrnych odznak była londyńska firma Spink and son. Odznaka noszona była na sukiennej pomarańczowo czarnej podkładce – barwach broni pancernej. Występowała też w zmniejszonej wersji wykonywanej ręcznie o wymiarach 29×27 mm.

Michał Pacut