W okresie międzywojennym odznaki pamiątkowe były znakiem mającym podkreślać więzy łączące osobę noszącą odznakę z daną jednostką wojskową. W czasie pokoju odznaki wojskowe mogli otrzymać żołnierze zawodowi danej formacji po co najmniej dwuletniej nienagannej służbie. Żołnierze niezawodowi najczęściej otrzymywali prawo noszenia odznaki po roku nienagannej służby. Oficerowie nosili odznaki na lewej kieszeni kurtki mundurowej. Podoficerowie i szeregowi na lewej piersi 15 cm poniżej kołnierza kurki. Jednoczenie można było nosić do trzech odznak pamiątkowych.
Projektantem odznaki 4. batalionu pancernego był por. Marian Włodzimierz Żebrowski. Odznaka o wymiarach 40×40 mm ma formę krzyża orderu wojennego Virtuti Militari o złotych krawędziach i czarnych ramionach na dolnym ramieniu inicjały jednostki: „4 Panc”. Na krzyż nałożony szyszak husarski przymocowany za pomowca dwu nitów. Oznaka 4. batalionu pancernego została zatwierdzona 30 kwietnia 1936 roku – Dz. Rozk. MSWojsk. nr 6, poz. 68. Wykonywana była przez warszawskiego grawera Stefana Cegiełkę mającego swoją pracownię na ulicy Kopernika 25. W wersji oficerskiej w której to czarne elementy krzyża wykładane było blachą pancerną i podoficerskiej z malowanymi ramionami. Na zdjęciu odznaka w wersji podoficerskiej. Zwyczajowo odznakę przyznawano w dniu święta batalionu które obchodzono 1 czerwca.

Michał Pacut