Bitwa pod Grochowem, stoczona 25. lutego 1831 roku, była największą bitwą powstania listopadowego. W wielogodzinnym, krwawym boju Wojsko Polskie w sile 40 tys. ludzi i 90 dział zatrzymało ofensywę korpusu rosyjskiego pod dowództwem feldmarszałka Iwana Dybicza (60 tys. żołnierzy i 212 dział). Kluczowym punktem pozycji polskich był lasek olchowy w pobliżu wsi Grochów. O las ten toczyły się najkrwawsze walki. Pozycje kilkakrotnie przechodziły z rąk do rąk. Jego obrońcy – żołnierze 4 pułku piechoty liniowej – ponieśli najcięższe straty spośród wszystkich regimentów walczących tej w bitwie. Scena przedstawia bataliony „Czwartaków” w szyku bojowym, odpierających kolejny szturm Rosjan. W tle generał Józef Chłopicki ze sztabem. Wyróżnia go cywilny ubiór, noszony demonstracyjnie po ustąpieniu ze stanowiska dyktatora. Pod Grochowem przejął jednak dowodzenie, kierując skutecznie polską obroną. Odniósł przy tym ciężką ranę.

pł., ol. wym.: 95 x 135 cm, 1928 r.

Marcin Ochman

Zobacz także:

[word=Krzyżyk z Olszynki Grochowskiej (biżuteria patriotyczna)]Krzyżyk z Olszynki Grochowskiej [/word]