Olsztyn koło Częstochowy leży na szlaku „Orlich Gniazd”, w tej miejscowości wybudowano z inicjatywy Kazimierza Wielkiego w latach 1349-59 zamek mający strzec bezpieczeństwa na pograniczu śląsko-małopolskim. Jednakże już wcześniej na tym miejscu istniał silnie ufortyfikowany gród.
Obrona Olsztyna koło Częstochowy wiąże się z walkami o tron polski po śmierci Stefana Batorego pomiędzy zwolennikami Zygmunta III Wazy, a arcyksięcia Maksymiliana Habsburga. Po nieudanej próbie zdobycia Krakowa wojska arcyksięcia w liczbie około 4 tysięcy żołnierzy, wspomagane przez jego polskich zwolenników: rodzinę Zborowskich oraz słynnego Stanisława „Diabła” Stadnickiego ruszyły na Krzepice. W połowie grudnia 1587 r. stanęły pod murami zamku olsztyńskiego. Dowódcą obrony był Kacper Karliński. Załoga zamku liczyła 80 żołnierzy wspieranych przez okoliczną szlachtą. Po kilku nieudanych próbach zdobycia Olsztyna Stadnicki najechał dobra Karlińskiego i z jego dworu porwał syna. Austriacy próbowali zmusić polskiego dowódcę do poddania się, grożąc, że jego syn posłuży jako zasłona przy szturmie. Wówczas to Kacper Karliński wypowiedział słowa: „Wpierw byłem Polakiem niż ojcem” i sam wystrzelił z armaty do atakujących Austriaków zabijając przy tym swojego syna. Do dziś po okolicy krąży legenda, że synek dzielnego polskiego dowódcy straszy w ruinach zamku.
W centralnej części obrazu przedstawiony Kacper Karliński w półzbroi husarskiej trzymający w prawej ręce szablę, a lewą ręką odpychający żonę i przygotowujący się do strzału z armaty do zbliżających się Austriaków. Wystrzał ten przyniesie śmierć jego synowi.
Obraz namalowany w 1881 r.; olej na płótnie.

Kazimierz Alchimowicz, urodził się 20 grudnia 1840 r. w Dziembrowie na Wileńszczyźnie. Ukończył szkołę w Wilnie, gdzie również zamieszkał. Wziął czynny udział w Powstaniu Styczniowym 1863 r. za co został zesłany na Syberię. Około 1870 roku wrócił z zesłania, ale nie przybył do Wilna lecz do Warszawy, gdzie w pracowni Wojciecha Gersona (polskiego malarza , przedstawiciela realizmu) rozpoczął naukę malarstwa. W pierwszej połowie lat 70 XIX wieku kontynuował naukę w Monachium i Paryżu, a następnie wrócił do Warszawy gdzie osiadł na stałe. Od lat 90 XIX wieku uczył rysunku w prywatnej szkole. Pod koniec XIX wieku stał sie bardzo popularnym malarzem, którego dzieła często wystawiano w galeriach. Tematyką jego prac stały sie legendy oraz wątki historyczne, ale również pochłaniały go tematy religijne i pejzaże. Zmarł 31 grudnia 1916 r. w Warszawie.

Jarosław Godlewski