W armii Księstwa Warszawskiego szczególne miejsce zajmowała artyleria konna. Pierwszą kompanię sformował w 1808 r. własnym kosztem Włodzimierz Potocki. Był to nowy rodzaj broni, w którym wszyscy żołnierze dosiadali koni, przez co działa mogły towarzyszyć kawalerii wspierając ją tak w obronie jak i ataku. Bliskie związki z jazdą sprawiły, że w szeregach znalazło się wielu przedstawicieli arystokracji i synów zamożnych rodzin. Chrzest bojowy artylerzyści konni przeszli w bitwie pod Raszynem. Udowodnili tym samym słuszność powziętych założeń, łączących ogień i ruch na polu walki. W przedstawionej scenie zwraca uwagę pełny sześciokonny zaprzęg, pozwalający prowadzić nawet galopem ciężkie, 6-funtowe działo. Pozwalało to błyskawicznie zmieniać stanowiska, a nawet pokonywać takie przeszkody jak widoczne na obrazie groble raszyńskie.

pł., ol. wym.: 131 x 250 cm, 1913 r.

Marcin Ochman