Głownia noża ze stali sprężynowej, hartowana, dł. 173 mm, szer. u nasady 23,5 mm, grub. 5 mm, prosta, na 2/3 swojej długości jednosieczna, dalej obosieczna. Głownia ze strudziną przygrzbietową po obu stronach. Grzbiet głowni płaski. Sztych centryczny, spiczasty. Głownia pod jelcem z niewielkim tępym progiem wymodelowanym przez płaskie zbrocze. Na progu po stronie zewnętrznej wybity stylizowany znaczek „EP” i „DESIGN” [EP – Emil Pąsiek – Projekt]. Jelec stalowy dł. 60 mm, oksydowany na czarno. W grzbietowym ramieniu prostokątny otwór na sprężynę zaczepu znajdującą się przy pochwie. Uchwyt rękojeści kształtu wrzecionowatego, wykonany z gumy olejoodpornej. Rękojeść karbowana (9 poziomych karbów). Głowica stalowa, płaska, okrągła w przekroju, oksydowana na czarno. Pochwa dł. 179 mm, z czarnego tworzywa sztucznego, prosta, z dwoma uchami służącymi do zawieszania. Do ujścia pochwy, od strony grzbietowej, przykręcono za pomocą dwóch stalowych śrubek z płaskimi okrągłymi podkładkami sprężynę zatrzasku przechodzącą przez otwór w jelcu noża i przytrzymującą nóż. Po stronie zewnętrznej pochwy, u dołu, długie wąskie ucho, przez które przepleciona jest stylonowa linka służąca do przywiązania do uda. Ujście pochwy od strony wewnętrznej przechodzi w długie, proste, wąskie ucho do przewleczenia pasa. Ucho posiada dwa otwory różnej wielkości. Górny otwór jest na pas główny munduru, dolny – na mniejszy pasek.

Na początku lat 90-tych w 62 Kompanii Specjalnej stacjonującej w Bolesławcu opracowano nóż bojowy, który zastąpiłby mocno wysłużone noże wz.1955 używane przez jednostki specjalne WP. Oznaczono go wstępnie jako nóż specjalny „62 KS”. Nóż bojowy „62 KS” po przejściu badań w Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia został zamówiony przez MON dla oddziałów specjalnych WP pod oznaczeniem – nóż wojskowy wz.92. Armia polska zamówiła ponad 3000 tych noży, które zostały dostarczone w latach 1993-1994.

Piotr Dąbrowski