Mundur porucznika 1. pułku ułanów krechowieckich

Czapka typu angielskiego z tkaniny wełnianej czesankowej koloru khaki denko okrągłe, otok z amarantowego sukna. Z przodu na środku umieszczony orzeł z koroną wykonany z oksydowanego metalu. Daszek obszyty tkaniną barwy khaki z srebrną taśmą przy krawędzi. Skórzana podpinka mocowana za pomocą dwu małych guzików mundurowych.
Kurtka z tkaniny wełnianej koloru khaki typu angielskiego zapinana na pięć wykonanych ze skóry guzików posiadająca cztery kieszenie – dwie na piersiach; dwie poniżej stanu. Kołnierz stojąco wykładany zapinany na haftki na nim umieszczono proporczyk amarantowobiały – barwy 1. pierwszego pułku ułanów krechowieckich. Naramienniki gładkie bez odznak. Oznaka stopnia porucznika w postaci trzech kątów zwróconych do dołu z srebrnego galonu umieszczona na lewym rękawie po środku. Mankiety zakończone w szpic z amarantowa wypustką.
Na pasie kabura do pistoletu Steyer wz. 1912, na rapciach rosyjska szabla oficerska. Spodnie w kolorze granatowym z amarantowymi lampasami noszone poza służbą, oraz buty skórzane z wysokimi cholewami.
Antenatem 1. pułku ułanów były dwa szwadrony kawalerii Legionu Puławskiego; po rewolucji lutowej 1917 roku do dywizjonu wcielono Polaków z 5. pułku zapasowego kawalerii rosyjskiej. Dnia 24 lipca 1917 roku pod Krechowcami nieopodal Stanisławowa pułk stoczył walkę z wojskami niemieckimi i austro-węgierskimi, wcześniej walczył ze maruderami armii rosyjskiej, którzy rabowali polską ludność Stanisławowa. W ciągu dwudziestu czterech godzin pułk walczył z żołnierzami wszystkich trzech państw zaborczych.

Michał Pacut

Skip to content