W czasie II wojny światowej Polska Marynarka Wojenna używała mundurów według przedwojennych wzorów z elementami przejętymi od sojuszniczej Royal Navy. Czapka z ciemnogranatowego sukna. Okrągłe denko doszyte do czterech bocznych części, które przyszyte są do otoku. Na otok nałożona jest czarna taśma bawełniana. Z przodu na środku umieszczony orzeł marynarski. Daszek w czarnym kolorze ze złotym galonem. Nad nim skórzana podpinka z dwoma przesuwkami mocowana za pomocą dwu małych guzików. Na podpince czarna sukienna podkładka, na której umieszczono trzy haftowane złotą nicią gwiazdki – oznaczenie stopnia kapitana marynarki wojennej. Kurtka z ciemnogranatowej tkaniny czesankowej z wykładanym kołnierzem i klapami. Zapięcie dwurzędowe na cztery złote guziki, kurka zapinana była tylko na trzy guziki. Poniżej stanu dwie kieszenie zakryte klapą. Na końcach wszywanych rękawów oznaczenia stopnia kapitana marynarki wojennej – na czarnej taśmie trzy złote paski, z których ostatni zakończony pętelką w środku. Pod kurtką sweter z białej długiej wełny z golfem używany przez załogi okrętów podwodnych i ścigaczy. Dopełnieniem stroju są spodnie grantowe z gabardyny oraz gumowce. Na piersi zawieszona jest lornetka firmy Zeiss, przez prawie ramię futerał do niej. W lewej kieszeni fajka do tytoniu.

Michał Pacut