Podczas podboju północnej Afryki w pierwszej połowie XIX wieku wojska francuskie zetknęły się w Algierii z Żuawami (z arab. zuāwa). To dzielne plemię Kabylów sprzymierzywszy się z Francją oddało jej wielkie usługi dostarczając oddziały doskonałej lekkiej piechoty. Po wojnie krymskiej, w której formowane na wzór żuawów oddziały odniosły wiele sukcesów, stali się niezwykle popularną formacją. Wyróżniały ich, prócz dzielności, niezwykle barwne mundury wzorowanych na ubiorach arabskich. Żołnierze nosili bufiaste spodnie – szarawary – spięte na łydkach wysokimi getrami, kamizelki i krótkie dopasowane kurtki w kolorze błękitu. Do tego dochodził miękki, czerwony fez. Prócz żywych kolorów mundury wyróżniały bogate hafty sprawiające, że żuawi wyglądali niezwykle strojnie. Z biegiem czasu okazało się jednak, że strój ten doskonale sprawdzający się w Afryce nie jest praktyczny w surowszym europejskim klimacie. Pomimo tego formacje żuawów powstały w wielu armiach. W czasie powstania styczniowego w Krakowie został sformowany przez nauczyciela szermierki Franciszka Rochebruna (Francuza z pochodzenia) oddział „Żuawów Śmierci”. Nosili oni czarne sukienne kamizelki z naszytym białym krzyżem i kurtki tzw. żuawki. Wielu z nich korzystało również z fezów w barwach narodowych – z czerwonego sukna obszytego białym barankowym otokiem.
Prezentowana czamara była własnością Franciszka Pszczółkowskiego. Czapka w typie tureckiego fezu z chwostem i kamizelka nieznanego powstańca.

Marcin Ochman

Zobacz także:

[word=Biżuteria patriotyczna]Biżuteria patriotyczna[/word]
[word=Mundur i czapka „Żuawa Śmierci” z okresu powstania styczniowego]Mundur i czapka „Żuawa Śmierci” z okresu powstania styczniowego[/word]
[word=Szabla Karola Kality ps. Rębajło]Szabla Karola Kality ps. Rębajło[/word]
[word=Róg sygnałowy R. Rogińskiego]Róg sygnałowy R. Rogińskiego[/word]
[word=Luneta po R. Rogińskimtriotyczna]Luneta po R. Rogińskim[/word]