W końcu XVIII wieku w Europie posługiwano się najczęściej manierkami drewnianymi, rzadziej z metalu lub szkła. Wyjątkowo żołnierze korzystali z owoców roślin egzotycznych takich jak tykwa, które po opróżnieniu i wysuszeniu mogły spełniać podobne zadanie. Przykładem tego jest manierka z orzecha kokosowego, pochodząca z przełomu XVIII/XIX wieku. Należy sądzić, że została ona wykonana na San Domingo przez jednego z polskich legionistów, którzy trafili tam w okresie wojen napoleońskich. Być może jeden z nielicznych ocalałych z wyprawy zabrał ją ze sobą na pamiątkę. Jej korpus ozdabiają trzy płaskorzeźby: Scena Ukrzyżowania, władcę na tronie i wazę z kwiatami na kolumnie. Małe uszka, w jaką ją zaopatrzono umożliwiają zaczepienie sznurka.
Wysokość – 13 cm, średnica – 10 cm.

Marcin Ochman