Lufa działa regimentowego 3 – funtowego odlana w Warszawie przy ulicy Podwale przez Jana Ehrenfrieda Dietricha i ofiarowana Rzeczypospolitej przez Księstwo Kurlandii i Semigalii ku uczczeniu konstytucji 3 maja.

Jan Ehrenfried Dietrich urodził się ok. 1750 r., a zmarł w 1814 r. Od roku 1780, gdy ludwisarnia warszawska przeszła na utrzymanie Rzeczypospolitej objął w niej stanowisko ludwisarza. Znany był nie tylko z odlewania luf armatnich ale również parał się odlewaniem dzieł sztuki. Jednym z bardziej znanych projektów które zrealizował była seria zaprojektowanych przez Le Bruna i Monaldiego popiersi sławnych Polaków, przeznaczonych do Sali Rycerskiej Zamku Królewskiego w Warszawie.
Lufa odlana ze spiżu, która na płaszczyźnie wylotowej ma napis JOHN[ANNES] EHRENFREID DIETRICHFUDIT ME WARSAVIAE (Jan Ehrenfried Dietrich wykonał mnie w Warszawie). Na części wylotowej umieszczona tarcza z kolejnym napisem po łacinie: MARTI REIPUBLICAE POLONAE OB. RESTAURATA IURA UNIVERSISTATUS CIVICIAES HEC BELLICUM PIE SACRAT ORDO CIVICUS CURONIAE ATQUE SEMIGALLIAE DUCATUUM 1791. ( w dowolnym tłumaczeniu napis mówi o przekazaniu armaty przez obywateli Kurlandii i Semigali z okazji ustanowienia konstytucji w roku 1791). Nad tarczą z tymże napisem umieszczona corona muralis, która w starożytnym Rzymie przyznawana była żołnierzowi, który pierwszy wdarł się na mury obleganego miasta, a w późniejszym okresie (średniowieczu) koronę do heraldyki włączyły miasta. Na pierścieniu umieszczonym przy delfinach wybita cyfra No 117, poniżej z kolej na prawym czopie wybita waga 3.C: 75 ½ F (3 cetnary 75,5 funta). Po niżej delfinów na pierścieniu umieszczony napis po łacinie : Regnate Stanilao Augusto. Na części dennej lufy umieszczony herb Rzeczypospolitej na plaudamecie (królewski płaszcz) pod królewską koroną. Herb czwór dzielny przemiennie w polach przedstawiający herb Polski i Litwy. W polu sercowym ( środek herbu) umieszczony herb króla „Ciołek”. Cały herb otoczony wieńcem laurowym oraz łańcuchem z zawieszonym na nim Orderem Orła Białego. Nad koroną wybita punca (znak) AW (Arsenał Warszawski i umieszczony napis w otoku ARTYLLERYI KORONNEY.

Lufy dział odlewano w Warszawie już na przełomie XVI i XVII wieku, jednakże liczne konflikty i działania wojenne prowadzone na obszarze Rzeczypospolitej w II połowie XVII wieku doprowadziły do dużych zniszczeń. Odbudowana ludwisarnia została ponownie zniszczona w dobie Wielkiej wojny północnej (1700 – 1721) przez armię szwedzką. Odbudowana dopiero za rządów Stanisława Augusta Poniatowskiego latach 1763 – 1766 przy ulicy Podwale. W roku 1766 kierownictwo nad ludwisarnią objął pułkownik Klepsh, który do pomocy miał ludwisarza Jana Zachariasza Neuberta. W 1780 r. skarb Rzeczypospolitej wziął na własne utrzymanie ludwisarnię. Zaszły wobec tego zmiany na stanowisku kierowniczym w manufakturze, której kierownictwo objął major artylerii koronnej Stanisław Wągrowski mający do pomocy królewskiego ludwisarza Jana Ehrenfrieda Dietricha. Jak podaje Zygmunt Gloger w swojej encyklopedii utrzymywano oprócz ludwisarza jeszcze: pisarza oraz 15-tu majstrów różnego rzemiosła i 30-tu czeladników. Była to bardzo nowoczesna ludwisarnia z ustalonym systemem odlewania armat (przyjęto francuski oraz austriacki), a także określono szczegóły dotyczące heraldyki i napisów umieszczanych na lufach. Wzory odlewanych luf armatnich zaakceptował Stanisław August Poniatowski. Wobec tego w ludwisarni warszawskiej odlewano:
Ciężkie armaty 24 funtowe o długości lufy 18-stu wagomiarów
12 funtowe i 6 funtowe armaty polowe o długości lufy 18-stu wagomiarów
3 funtowe armaty regimentowe o długości lufy 16-stu wagomiarów
A także moździerze i granatniki.

Dane techniczne:
Wagomiar kuli: 3 funty
Kaliber lufy: 75 mm
Długość lufy w kalibrach: 16
Długość lufy: około 123 cm (bez grona)
Waga: około 153 kg

W 1928 r. lufa armatnia rewindykowana ze Związku Radzieckiego i przekazana do zbiorów Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Jarosław Godlewski