Patent na ten pistolet otrzymał Fritz Walther w listopadzie 1926 roku. Broń była jednostrzałowa, wyposażona w łamaną lufę (jak w myśliwskiej dubeltówce) o gładkim przewodzie kalibru 26,65 mm, wykonywano ją ze stali. W 1928 roku został przyjęty do uzbrojenia Reichwehry. W 1934 roku wskutek realizacji polityki oszczędności materiałów strategicznych wprowadzono modyfikację polegającą na zastąpieniu stali jako materiału konstrukcyjnego aluminium. Wskutek tej operacji masa broni spadła z 1325 gramów do 730 gramów. Powierzchnie aluminium wykańczano czarnym pokryciem uzyskiwanym w procesie anodowania. Drewniane okładziny rękojeści zostały zastąpione bakielitowymi. Produkcja była prowadzona w zakładach Walthera – broń była oznaczana nazwą firmy umieszczoną we wstędze oraz stemplami WaA 359. Zakłady Berlin-Lubecker także produkowały tę broń – miała wtedy oznaczenie kodowe 237 i WaA 135 oraz kod „dur” WaA 237.
W 1938 roku wprowadzono uproszczenia w konstrukcji mające za zadanie ułatwienie i potanienie masowej produkcji Leuchtpistole. W ich rezultacie mechanizmy wewnętrzne zaczęto wykonywać w technologii wyprasek stalowych, uproszczono sprężynę mechanizmu otwierającego lufę, sposób montażu pierścienia do rzemienia oraz pomniejszono (pocieniono) ostrogę kurka. Wprowadzono prętowy wskaźnik obecności naboju w lufie. Pozwalał on rozpoznać w ciemnościach czy broń jest załadowana – była to użyteczna modyfikacja ale niekonieczna w przypadku pistoletu sygnałowego. Oprócz wymienionych wyżej firm produkcję Leuchtpistole rozpoczęto w fabryce B. Geipel / Erma używającej kodu „ayf” WaA 280.
Ostatniej modyfikacji dokonano pod koniec wojny zastępując aluminium cynkiem co spowodowało wzrost masy broni do 1275 gramów. Broń w tej wersji produkowały zakłady Motor-Condensator oznaczające swe wyroby kodem „dtd”.
W okresie powojennym wznowiono produkcję tych pistoletów dla odradzających się sił zbrojnych Niemieckiej Republiki Federalnej, wówczas otrzymały nazwę Leuchtpistole (kal. 4) neuer Art. (LP Kal. 4). Najbardziej rzucającą się w oczy różnicą w stosunku do przedwojennego wzoru było zmodyfikowanie zaczepu do linki – w miejsce ruchomego kółka wprowadzono wycięcie w rękojeść przez które przeplatano linkę.

Witold Głębowicz

Zobacz również:
[word= Amunicja do niemieckich pistoletów sygnałowych ]Amunicja do niemieckich pistoletów sygnałowych [/word]
[word=Pistolety sygnałowe Wehrmachtu]Pistolety sygnałowe Wehrmachtu[/word]