Był to ostatni skonstruowany w III Rzeszy pistolet sygnałowy. Jego konstrukcja była uproszczona do maksimum – wykonywany był techniką tłoczenia elementów stalowych oraz spawania. Lufa była gładka, kalibru 27 mm, łamana do ładowania jak w myśliwskiej dubeltówce. Blokowana była prostym zamkiem. Jedynymi nie metalowymi elementami tej broni były plastikowe okładziny rękojeści.
Pistolet ten był produkowany w dużych ilościach m.in. w fabryce H. Schneider oznaczającej wyroby kodem „wa” WaA oraz w fabryce Meinel-Scholer Metallwarenfabrik z kodem „euh” WaA A 10.
Spośród wyprodukowanych w czasie wojny 417 255 Leuchtpistole 42 Wehrmacht otrzymał 278 845 sztuk.
Poza wymienionymi wyżej rakietnicami Wehrmacht używał jeszcze jednego typu: był to tzw. Doppelschuss Leuchtpistole produkowany w fabrykach Henrich Krieghoff z oznaczeniem kodowym „fzs” oraz Emil Eckold z oznaczeniem producenta EcKo w owalu. Pistolety te nie posiadały formalnego oznaczenia wzoru.

Witold Głębowicz

Zobacz również:
[word= Amunicja do niemieckich pistoletów sygnałowych ]Amunicja do niemieckich pistoletów sygnałowych [/word]
[word=Pistolety sygnałowe Wehrmachtu]Pistolety sygnałowe Wehrmachtu[/word]