Ładownica jazdy najprawdopodobniej używana przez chorągwie jazdy polskiej autoramentu narodowego. Wykonana w formie skrzynki obszytej tkaniną bądź skórą. Skrzynka wykonana w kształcie prostopadłościanu lekko wygiętego, najczęściej z drzewa liściastego. Poza rolą użytkową jako pojemnik na patrony – zawinięta porcja czarnego prochu w papierową tulejkę wraz z kulą – ładownice stanowiły element ozdobny wyposażenia oraz identyfikacyjny oddziałów.
Ładownica obita aksamitem niebieskim, z bogatym haftem srebrnym na grzbiecie. Pokrywa zamykająca wykonana z blachy pozłacanej, pokrytej dodatkowo plecionką z drutu pozłacanego. Brzegi ozdobione ramką gładką. Plecionka przymocowana za pomocą gwoździków, których łebki przyozdobione zostały małymi rozetami. Na plecionce umieszczono w centralnym miejscu kwiat czterolistny z podkładką mosiężną w środku. W środku liście przyozdobione motywami roślinnymi. Ozdoby umieszczono symetrycznie, wobec tego przy krawędziach znajdują się połówki kwiatów o takim samym typie zdobienia, a między nimi umieszczone mosiężne ozdoby. Pas ładownicy ze skóry łosiowej z naszytym w formie pasmonu pasem szerokości 4,8 cm ( długa taśma służąca do ozdoby ubrań) w typie galonu, czyli długiej plecionej taśmy, do której dodawano cienkie druciki lub nici metalowe, najczęściej złote bądź srebrne. Pas podszyty jedwabiem błękitnym, na pasie umieszczona klamra oraz zakończenie, ozdobione w takie motywy jak blacha. Pas zamontowany do uszek znajdujących się z boku skrzynki. W ładownicy wykonano 10 otworów na patrony.

[b]Dane techniczne:[/b]
Wysokość – 9,8 cm
Szerokość – 19,2 cm
Głębokość – 3,6 cm

Jarosław Godlewski