Ładownica jazdy najprawdopodobniej używana przez chorągwie jazdy polskiej autoramentu narodowego. Wykonana w formie skrzynki obszytej tkaniną bądź skórą. Skrzynka wykonana w kształcie prostopadłościanu lekko wygiętego, najczęściej z drzewa liściastego. Poza rolą użytkową jako pojemnik na patrony – zawinięta porcja czarnego prochu w papierową tulejkę wraz z kulą – ładownice stanowiły element ozdobny wyposażenia oraz identyfikacyjny oddziałów.
Ładownica obita czarną skórą groszkowaną, z bogatym haftem srebrnym na grzbiecie i bokach. Pokrywa zamykająca wykonana z blachy przybitej do skóry przy pomocy małych złoconych gwoździków. Wokół krawędzi blachy ramka. Pokrywa wykonana z blachy złoconej z repusowanym wzorem naśladującym plecionkę. Do boków ładownicy przymocowane uszka, do których pierwotnie zamocowano trzy łańcuszki. W ładownicy wykonano 10 otworów na patrony.

Eksponat wchodził w skład zbiorów Towarzystwa Przyjaciół Nauki, został zrabowany przez Rosjan, rewindykowany ze Związku Radzieckiego w 1928 roku.

[b]Dane techniczne:[/b]
Wysokość – 7,7 cm
Szerokość – 21,2 cm
Głębokość – 3,3 cm

Jarosław Godlewski