Ładownica jazdy najprawdopodobniej używana przez chorągwie jazdy polskiej autoramentu narodowego. Wykonana w formie skrzynki obszytej tkaniną bądź skórą. Skrzynka wykonana w kształcie prostopadłościanu lekko wygiętego, najczęściej z drzewa liściastego. Poza rolą użytkową jako pojemnik na patrony – zawinięta porcja czarnego prochu w papierową tulejkę wraz z kulą – ładownice stanowiły element ozdobny wyposażenia oraz identyfikacyjny oddziałów.
Ładownica obita czarną skórą z wypustkami, z bogatym haftem srebrnym na grzbiecie i dole. Pokrywa zamykająca wykonana z blachy brązowionej, pokrytej dodatkowo złotem. Brzegi ozdobione ramką nacinaną skośnie, a na całej blasze znajdują się na repusowane elementy roślinne. Centralnie na blasze umieszczony wizerunek Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia, złocony, repusowany, na czerwonym emaliowanym tle. Wokół postaci owalna, sznurowa ramka, również repusowana. Wizerunek Matki Boskiej umieszczony pomiędzy dwoma muszlami w stylu rocaille lub palmetami – oba style zdobnicze wiążą się z rokoko i pozwalają datować ładownice na lata 20 XVIII wieku. W rogach umieszczone emaliowane ozdoby z naniesionym na nich złotym ornamentem. Pas ładownicy w formie pasmonu ( długa taśma służąca do ozdoby ubrań) w typie galonu, czyli długiej plecionej taśmy, do której dodawano cienkie druciki lub nici metalowe, najczęściej złote bądź srebrne. Galon złożony podwójnie. W ładownicy wykonano 10 otworów na patrony.

[b]Dane techniczne:[/b]
Wysokość – 7,5 cm
Szerokość – 21 cm
Głębokość – 4 cm

Jarosław Godlewski