Kurtka mundurowa typu brytyjskiego generała dywizji Janusza Głuchowskiego, w latach 1943-1945 dowódcy Jednostek Wojska Polskiego w Wielkiej Brytanii

Kurtka mundurowa (typu frencz) uszyta z tkaniny wełnianej czesankowej koloru khaki. Zapięcie jednorzędowe na 4 guziki z wytłoczonym orłem. Kołnierz i klapy wykładane. Na kołnierzu naszyte łapki z kształcie pięciokąta (deltoidu) z ciemnogranatowego aksamitu z czerwoną wypustką. Na łapkach metalowe orzełki wzoru dla generałów i oficerów dyplomowanych. Na piersiach kieszenie z fałdą przez środek z klapkami wyciętymi w ząb i zapinanymi na małe guziki mundurowe i zatrzaski. Poniżej stanu 2 duże kieszenie z miechami i klapkami zapinanymi na małe guziki mundurowe. Nad lewa kieszenią baretki sześciu odznaczeń polskich, brytyjskich i francuskich: Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari (kl.V): Krzyża Niepodległości z Mieczami, Orderu Polonia Restituta, kl.3; Krzyża Walecznych z trzema okuciami, Orderu Of the Bath (Odreru Łaźni), Legii Honorowej. Rękawy wszywane, dwusuwowe zakończone mankietami wyciętymi w „szpic”. Poniżej wszycia rękawów naszyte oznaki rozpoznawcze – na lekko łukowate podkładce z czerwonego sukna wyhaftowany beżowymi nimi napis „POLAND”. Naramienniki wszyte jednym końcem w miejscu wszycia rękawów, drugi koniec przypinany do ramienia kurtki za pomocą małych guzików mundurowych. Na naramiennikach wyhaftowane srebrnym bajorkiem oznaki stopnia generała dywizji – dwie gwiazdki i wężyk generalski. Tył z trzema szwami, w środkowym szwie rozcięcie z brzegami zachodzącymi na siebie. Podszewka koloru khaki. Na piersiach dwie wewnętrzne, wpuszczane kieszonki. W prawej kieszonce przyszyty prostokątny kawałek białego materiału z wdrukowanym czarnymi literami napisem:” MILITARY & MUFTI TAILORS/J..MORTON&SON/ 78 COMMERCIAL STREET/DUNDEE” pod spodem piórem „General Gluchowski”.

Generał dywizji Janusz Głuchowski. Urodzony 6 sierpnia 1888 roku. W 1912 roku kończy oficerską szkołę Związku Strzeleckiego uzyskując stopię oficera Związku odznakę „Parasol” W 1914 roku jest zastępcą Beliny-Prażmowskiego w patrolu „Siódemki”, który 2 sierpnia jako pierwszy przekracza granice zaboru rosyjskiego. W 1. Pułku Ułanów dowodzi szwadronem, dywizjonem i na koniec jest jego ostatnim dowódcą. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie, następnie więziony w twierdzy Werl w Niemczech. Po powrocie do kraju tworzy 7. Pułk Ułanów Lubelskich, w 1920 roku obejmuje dowództwo 1. Brygady Kawalerii, później dowódcą 4. Dywizji Kawalerii. W 1927 roku awansowany na stopień generała brygady. W 1939 roku I Wiceminister Spraw Wojskowych. Po wydostaniu się z obozu internowania w Rumunii przedostaje się na Środkowy Wschód, skąd w styczniu 1941 roku zostaje powołany do Londynu gdzie zostaje generałem do zleceń Naczelnego Wodza. W 1943 roku zostaje mianowany dowódcą Jednostek Wojska Polskiego w Wielkiej Brytanii. 1 czerwca 1945 roku zostaje awansowany do stopnia generała dywizji. Po wojnie pozostał na emigracji. Był jednym z twórców i długoletnim prezesem Instytutu Józefa Piłsudskiego Londynie, oraz prezesem Kola 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich, 7. Pułku Ułanów Lubelskich, prezesem honorowym Koła 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich, od 1951 roku Inspektorem wyszkolenia Brygadowego Koła Młodych „Pogoń’. Zmarł w Londynie 11 czerwca 1964 roku. Odznaczony między innymi Orderem Wojskowym Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Legią Honorową

Iwonna Sobierajska