Głownia niklowana dł. 215 mm, szer. u nasady 16 mm, grub. 4 mm, prosta, obosieczna, zwężająca się ku sztychowi, z obustronną ością pośrodku, w przekroju romboidalna. Sztych centryczny, spiczasty. Na wewnętrznym progu głowni wybita nazwa firmy: „G.BOROWS…” [Gabriel Borowski]. Głownia z obu stron ozdobiona trawioną dekoracją. Na stronie wewnętrznej głowni trawiony kartusz ozdobiony liśćmi akantu, wewnątrz którego emblemat Marynarki Wojennej – kotwica opleciona liną. Na stronie zewnętrznej głowni trawiony ozdobny kartusz wewnątrz którego napis „Honor i Ojczyzna”, obok orzeł – godło państwowe wz.1927 i dekoracja z liści akantu. Na progu głowni po stronie zewnętrznej trawiony ozdobny monogram ze splecionych liter „WP” [Wacław Pryfke]. Jelec mosiężny, prosty, krzyżowy. Trzon rękojeści czworogranny, spłaszczony, z tworzywa sztucznego w kolorze bursztynu. Głowica i pierścień między jelcem a rękojeścią z blachy mosiężnej, ozdobione poziomym paskiem z motywem liści laurowych. Pochwa metalowa, obciągnięta czarną, groszkową skórą, z trzema mosiężnymi okuciami.

W Polskiej Marynarce Wojennej do 1924 roku w użytkowaniu były dwa wzory kordzików: oficerski wz.1920 i bosmański wz.1922. W 1924 roku podjęto prace ich unifikacji, które zakończyło się niepowodzeniem, gdyż zaawansowanie prac nad kordzikiem wz.1924 dla lotnictwa i broni pancernej oraz wprowadzeniem go do produkcji spowodowało zaniechanie dalszych badań. Efektem tego była unifikacja kordzika marynarki wojennej z kordzikami lotnictwa i broni pancernej. Różnice między kordzikami marynarki wojennej a lotnictwa wynikają ze złocenia metalowych elementów rękojeści, pochwy i rapci.

Opisany kordzik należał do porucznika Wacława Pryfke, I oficera artylerii na ORP Orkan, który zatonął z okrętem 8 października 1943 roku na północnym Atlantyku (okolice Grenlandii) po storpedowaniu przez niemiecki okręt podwodny U-378.

Piotr Dąbrowski