Głownia prosta, trójgranna wklęsło szlifowana o długości 140 cm, szerokości u trzona 2,2 cm. Oprawa rękojeści zamknięta, jelec stalowy krzyżowo-kabłąkowy z wąsami. Jelec zagina się pod kątem 90 stopni ku górze tworząc kabłąk dochodzący aż do głowicy. Głowica płaska o kształcie migdałowym pochylona ku kabłąkowi. Pochwa drewniana pokryta czarną skórą z okuciami wzmacniającymi konstrukcję i umożliwiającymi umocowanie ryfek.
Długość całkowita 156 cm
Waga 1,84 kg

Koncerzy zaczęto używać od XV wieku zarówno w Azji jak i całej Europie. Na terenie Węgier i w Polsce wykorzystywany był do połowy XVIII wieku. Wykorzystywano go do walki z konia, gdy husaria złamała kopie. Żeby móc szybciej i łatwiej wydobyć go troczono koncerz pod siodłem najczęściej z lewej strony. Sprawdzał się w walce przeciwko dobrze opancerzonym oddziałom ciężkiej jazdy tureckiej, bojarom moskiewskim wyposażonym w bechtery, czy ciężkozbrojnym rajtarom i kirasjerom w zbrojach 3/4 z Europy Zachodniej, wobec których szabla i ciecie nią okazywało się być bezskuteczne.

Jarosław Godlewski