Kolczuga w typie siedmiogrodzkim z pierwszej połowy XVII wieku o charakterze paradnym przypisywana królowi Janowi Kazimierzowi Wazie. Podobna kolczuga przypisywana bratu Jana Kazimierza, Władysławowi IV Wazie, znajduje się w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu.
Kolczuga spleciona naprzemiennie z kółeczek sztancowanych z blachy oraz plecionych z drutu i nitowanych. Większość kółeczek jest złocona, ale występują partie posrebrzanych. Rękawy ¾ długości wykończone kółeczkami stalowymi w postaci „łapek”. Dół rozcięty zarówno z przodu jak i z tyłu, co ułatwia dosiadanie konia. Na górze również rozcięcie do 1/3 klatki piersiowej spinane zapięciami mosiężnymi na krawędziach ozdobione rozetami w kształcie kwiatków. Dodatkowo stojący kołnierz wykonany z delikatnej podwójnej plecionki, to jest zdublowane kółeczka.
Cała kolczuga przyozdobiona jest rozetami wykonanymi z pozłacanej, cienkiej blachy wysadzanymi imitacjami turkusa. Na piersi przymocowany orzeł odlany z mosiądzu w koronie, w szponach trzyma berło i jabłko. Poniżej duża ozdoba w postaci gwiazdy z ramionami na tle liści, wpisana w okrąg. W środku gwiazdy rozeta z imitacjami turkusów.

Jarosław Godlewski