Ogłowie i rondo kapelusza wytłoczone z jednego kawałka filcu koloru khaki. Ogłowie sztywne, rondo półsztywne, obszyte tasiemką koloru khaki. Na linii zagięcia ronda do ogłowia przyszyty jest okrągły sznurek w barwach na przemian: granatowy i żółty (barwy piechoty). Z przodu przymocowane metalowy orzeł wzór 1919 – w koronie zamkniętej na głowie zakończonej krzyżykiem, wsparty na tarczy amazonek, skrzydła rozpostarte podniesione do góry. Podpinka składa się z dwóch pasków skórzanych, z których wierzchni barwy ciemnoczerwonej (wiśniowej) nabijany jest gwoździkami i rozetkami w deseń a następnie podlepiony paskiem skóry barwy szarej. Rozetki i gwoździki wykonane są z białego metalu. Podpinka z jednej strony przyszyta do kapelusza pod potnikiem, z lewej strony podpinki sprzączka do regulowania długości. Potnik ze skóry koloru brązowego. Na potniku nazwa firmy „CZADAPOL”.
Depozyt
Przy kapeluszu powinien być pęczek piór złożony z 10 piór barwy ciemnobrunatnej i 5 białych. Końce 5 piór barwy brunatnej zawinięte owalnie ku przodowi, końce pozostałych brunatnych piór obcięte poziomo na 1/3 długości, białe pióra najkrótsze nałożone na pióra ciemne. Całość osadzona w tulejce ze skóry i przypięta do kapelusza emblematem – dwie gałązki dębowe z gałązką limby przytrzymane krzyżem huculskim. Emblemat wykonany z białego metalu.
Kapelusz został wprowadzony w 1937 roku najpierw dla Huculskiego Batalionu Legionów 49 Pułku Strzelców Huculskich a w 1938 roku dla całego pułku.

„Czadapol”, Chil Broitman, Warszawa, ul. Tarchomińska wytwórnia, która w latach 1937-1939 szyła nakrycia głowy dla Wojska Polskiego.

Iwonna Sobierajska