Od końca XVII wieku, gdy w Europie rozpowszechniło się palenie tytoniu w użycie weszły kapciuchy. Wywodziły się one zapewnie z sakiewek, były jednak od nich większe i mocniejsze, często wykonywano je przy tym ze skóry. Służyły do przenoszenia i ochrony przed wilgocią tytoniu, a często także innych przedmiotów potrzebnych do jego palenia: fajki, przetyczki do jej czyszczenia, krzesiwa i krzemiania do niecenia ognia. Często kapciuchy były przedmiotem zbytku i luksusu. Przykładem jest kapciuch będący własnością wielkiego miłośnika fajki księcia Józefa Poniatowskiego.
Wykonany jest z czerwonego sukna haftowanego srebrną i złotą nicią. Po jednej stronie umieszczono kartusz z armaturą złożona ze zbroii w stylu greckim, szabel, armat, halabard itp. Po przeciwnej stronie znajduje się tarcza z monogramem „J.P.” wsparta o kolumnę przepasaną wieńcem, z płonącym zniczem na szczyciem. Po prawej jej stronie wznosi się palma. Dno ozdobiono roślinnym ornamentem.
Kapciuch otrzymano w darze od osoby prywatnej w 1936 r.

Wysokość 24,5 cm, szerokość 12 cm.

Marcin Ochman