Kapalin z XVII wieku

Dzwon wykonany z dwóch kawałków blachy łączonych podłużnie. Na szczycie umieszczony krążek żelazny ze stożkowym zakończeniem w postaci kulki. Krążek rytowany promienisto. Na dzwonie rozłożonych promieniście znajduje się siedem kaneli i tyle samo żeber, które zakończone są w zęby. Poniżej żeber umieszczona wypukła pręga pozioma, która oddziela gładki otok. Na otoku z przodu umocowana nitami obsada nosala, a z tyłu rurka na obsadzenie piórka. Nosal nie oryginalny. Rondo posiada wydatnie zrobioną krawędź z wgłębionym pasem. Nakarczek pięciofolgowy z taką samą wydatną krawędzią jak rondo. Najniższa folga półokrągła. Brak policzków.
Wymiary:
Długość nakarczka 19 cm.
Waga: 2,3 kg
Kapaliny jako osłona głowy używane były w husarii od końca XVI wieku aż do połowy XVII wieku. Czerpią wzorce z kapalinów średniowiecznych. W zbiorach Muzeum Wojska Polskiego znajdują sie kapaliny wydobyte z Wisły najprawdopodobniej należące do żołnierzy Rzeczypospolitej walczących w warszawskiej bitwie trzydniowej stoczonej z armią szwedzko-brandenburską w dniach 28 – 30 lipca 1656 roku.

Jarosław Godlewski

Skip to content