Grot wykonany jest ze srebra złoconego, ażurowy; pośrodku znajduje się monogram „FWR” (Fryderyk Wilhelm Rex) pod koroną, nad nimi „A / 1796” z obu stron. Tuleja jest kanelowana.
Grot zdobyty został w Częstochowie podczas tzw. pierwszej wojny polskiej, toczonej przez Francuzów z Rosją i Prusami. Po zwycięstwach pod Jeną i Auerstedt oddziały Napoleona wkroczyły w październiku 1806 r. na terytorium dawnej Polski, zmuszając prawie bez walki liczne pruskie garnizony do kapitulacji. Jasna Góra od 16 listopada blokowana była przez 500-osobowy polski oddział ochotników-powstańców pod dowództwem szlachcica Michała Pruszaka. Dwa dni później przybył pod Częstochowę podjazd kawaleryjski z korpusu marszałka Louisa Nicolasa Davout’a, składający się ze 120 francuskich strzelców konnych z 12. pułku, dowodzonych przez ppłk. Jeana Louisa Charlesa Guenon Deschampsa i 150 Polaków pod dowództwem kpt. artylerii Kaspra Miaskowskiego. Trzonem pruskiego garnizonu był 3. batalion muszkieterski z 42. regimentu gen. Franza Heinricha Christiana von Plötza, liczący około 500 oficerów i żołnierzy (42. regiment piechoty składał się z trzech batalionów muszkieterskich; dwa z nich stacjonowały w Warszawie, a jeden w Częstochowie). W skład załogi wchodziła ponadto 2. południowopruska kompania weteranów licząca około 100 ludzi. Artyleria forteczna liczyła 24 działa. Atak z zaskoczenia zakończył się niepowodzeniem. Wobec braku piechoty i artylerii Deschamps zdecydował się zająć fortecę fortelem. Oblegający rozpalili nocą setki ognisk, wydawano liczne komendy i prowadzono przegrupowania, mające wzbudzić w Prusakach wrażenie dużego korpusu oblężniczego. Wysłany parlamentariusz zażądał natychmiastowej kapitulacji, na co pruski komendant twierdzy przystał. 19 listopada na Jasną Górę wkroczyły oddziały francusko-polskie, a pruska załoga została wzięta do niewoli. Zajęcie Częstochowy odnotowano w napoleońskiej księdze rozkazów (Bulletin de la Grande Armée).

Michał Mackiewicz