Podejmując produkcję broni i uzbrojenia w warunkach konspiracji starano się w pierwszej kolejności wykorzystywać łatwo dostępne przedmioty codziennego użytku. Przykładem tego jest „karbidówka”, ciężki granat opracowany przez Ryszarda Gdulewskiego ps. Krzysztof w Centralnym Laboratorium Uzbrojenia GL w 1943 roku. Zbudowano go ze zbiornika lampy karbidowej, w którym umieszczono ładunek wybuchowy. Zbiornik ten składał się z dwóch grubościennych skorup łączonych za pomocą gwintu. W górnej wywiercony był otwór w który wkręcano przedwojenny polski zapalnik wz. GR-31 ze skróconą łyżką.
Granaty te charakteryzowały się dużą siłą wybuchu i zadawalającą skutecznością odłamków. Wadą był ich duży ciężar. Wielkość produkcji „karbidówek” trudna jest do oszacowania, nie przekroczyła jednak kilkuset sztuk.

Marcin Ochman

Zobacz także:
[word=Granat „Sidolówka”]Granat „Sidolówka” [/word]
[word= Granat „Filipinka”] Granat „Filipinka” [/word]