Fartuchy na bębny jazdy były elementem ozdobno-dekoracyjnym wykonanym z tkaniny. Bardzo często przyjmował barwy konkretnych regimentów, co widać na obrazie Johanna Mocka „Kampament na polach wilanowskich i czerniakowie w 1732 roku”. Piechota gwardii na tym obrazie ma fartuchy przy bębnach srebrno pąsowe, dragoni królowej zielono pąsowe, dragoni królewicza jasnozielone.
Zazwyczaj fartuchy były wycinane w zęby z kilkoma pętlicami, które służyły do zakładania na bęben. Opisywany fartuch ma siedem pętlic wykonanych ze sznurka w kolorze złotym. Fartuch wykonany z grubej tkaniny jedwabnej z wypukłym wzorem. Dodatkowo tkanina przetykana złotą nicią, a z trzech stron obszyta złotymi frędzlami. Taki typ tkaniny zwany jest brokatową. Szerokość fartucha wynosi 64 cm, a jego wysokość 25 cm. Haft na fartuchu stylizowany na ornamentykę roślinną z naszytymi rozetami, które dodatkowo przyozdobione są małymi szkiełkami.
Typ zdobienia i zastosowane wzory datują tkaninę na przełom XVII i XVIII wieku.

Jarosław Godlewski