Dowód osobisty wydany Janowi Skrzypińskiemu 26 sierpnia 1931 roku przez prezydenta miasta stołecznego Warszawy. W okresie międzywojennym dowody osobiste niebyły obowiązkowe zgodnie z rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 16 marca 1928 roku były one wydawane na wniosek zainteresowanego.
Dowód ma formę rozkładanej czterostronnej legitymacji o rozmiarach 12×16 cm po rozłożeniu. Na stronie drugiej umieszczono dane właściciela, na stronie trzeciej zdjęcie wraz z popisem. Na wniosek posiadacza odpowiednie władze powiatowe poświadczały obywatelstwo polskie.

Jan Gaudenty Skrzypiński (12 lutego 1892 – 7 grudnia 1939) inżynier mechanik, konstruktor broni, dyrektor Fabryki Karabinów w Warszawie

Urodził się w rodzinnym majątku Pólko koło Radzymina. Po ukończeniu średniej szkoły technicznej podjął studia na Wydziale Mechanicznym Kijowskiego Instytutu Politechnicznego, ukończył go 8 czerwca 1917 roku. Karierę zawodową rozpoczął w Tarnopolu gdzie pracował jako kierownik warsztatów samochodowych, w latach 1917-1918 był dyrektorem technicznym fabryki maszyn i narzędzi rolniczych w Karlewcu w guberni czernichowskiej. Następnie w latach 1920-21 był kierownikiem technicznym fabryki Pneumatyk w Krzywym Rogu. Po powrocie do kraju w 1921 roku rozpoczął pracę w warszawskiej Fabryce Karabinów jako naczelny inżynier. W 1928 roku został wicedyrektorem fabryki a w cztery lata później dyrektorem fabryki. Dbał o należyty dobór kadr do prowadzonej fabryki. Wspólnie z Piotrem Wilniewczycem zaprojektował przyjęty na uzbrojenie wojska polskiego pistolet samopowtarzalny Vis kal. 9 mm, również we współpracy powstał pierwszy polski pistolet maszynowy Mors. Podczas kampanii 1939 roku wraz z fabryką został ewakuowany do wschodniej Polski. Po wkroczeniu sowietów udało mu się przedostać na tereny kontrolowane przez Niemców. Odmówił współpracy z okupantem w prowadzonych przedniego na terenie Generalnej Guberni zakładach zbrojeniowych. Zmarł w Warszawie, został pochowany na cmentarzu powązkowskim.

Michał Pacut