Wykonana z sukna granatowego, otok i denko z czarnej skóry. Kwatery boczne pikowane, na końcach i przy otoku obszyte grubym, białym sznurem. Blacha mosiężna, sztancowana, w formie półsłońca z promieniami i nakładanym tzw. dnem z literą „N” wykonaną z blachy cynowej. Daszek z czarnej skóry, okuty mosiężną blachą. Kokarda w barwach francuskich, umocowana na tulei do zatknięcia kity. Po bokach otoku mosiężne maszkarony w formie lwiej głowy do umocowania podpinki.

Blacha naczelna, maszkarony i kokarda zostały dołączone do zdobycznej (lub podniesionej z pobojowiska, czy przejętej w magazynach) czapki pruskich ułanów; świadczy o tym m.in. charakterystyczne wklęsłe kwatery denka oraz nakarczek; ponadto przepisowe czapki polskich lansjerów miały wysokość 22cm, ten egzemplarz ma natomiast 23,5cm. W 1813 i 1814 roku 7. Pułk Lansjerów bezustannie borykał się z niedoborem regulaminowych elementów umundurowania i ekwipunku, dlatego też adaptowano rozmaite nieprzepisowe sorty.

Eksponat znajduje się w zbiorach MWP w Warszawie od 1951 roku

Michał Mackiewicz