Tworząc po odzyskaniu niepodległości szkolnictwo wojskowe w jego ramach w 1919 roku powołano Korpus Kadetów. Jego zadaniem było kształcenie najmłodszych kandydatów do zawodu wojskowego. Nawiązując do tradycji munduru kadeckiego z czasów Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, jako jego barwę wybrano granat z żółtymi dodatkami. Czapka, w typie rogatywki o miękkim wierzchu, grantowa z żółtą wypustką zaopatrzona była w skórzany daszek i podpinkę. Godłem na czapce od 1922 roku była blacha z białego metalu w kształcie tak zwanego półsłońca (słońce zachodzące z promieniami). Było to również nawiązanie do wcześniejszych wzorów, bowiem takie „blachy naczelne” nosili szwoleżerowie gwardii i żołnierze Legii Nadwiślańskiej. Na blasze tej nałożono godło państwowe w postaci orła wz.1919. W 1928 roku zyskał on nową, zmodyfikowaną formę. W wyniku wydanego w 1935 r. rozkazu nakazującego w całym wojsku usztywnienie wierzchów czapek garnizonowych, rok później otrzymały je również czapki kadetów. Kolejną reformą mundurową było wprowadzenie w 1938 roku, w miejsce dotychczasowych, kurtek i czapek w kolorze zielonkawopopielatym.
Prezentowana czapka wz.1919 posiada usztywniony wierzch, wprowadzony w 1936 r. i godło wz.1928

Marcin Ochman