Nowa siedziba Muzeum Wojska Polskiego w Cytadeli Warszawskiej

Po klęsce w bitwie maciejowickiej (10 października
1794 roku), Kościuszko dostał się do (trwającej dwa lata) niewoli rosyjskiej.
Ciekawostką, o której milczą standardowe podręczniki historii, jest istotna informacja,
że naczelnik był osobą wybitnie uzdolnioną w zakresie prac manualnych. Wachlarz jego umiejętności był niezwykle szeroki, a dla nas – współczesnych – zaskakujący zarazem. Omawiana cukiernica stanowi zaledwie jeden z przykładów efektów jego zamiłowania
do „majsterkowania” i prac ręcznych.

Cukiernica składa się z czarki – osobiście toczonej przez Kościuszkę z łupiny orzecha kokosowego, natomiast podstawa oraz przykrywka naczynia wykonane zostały z ażurowej, zdobionej ornamentami o motywach florystycznych srebrnej blachy.

Cukiernica została przekazana do Muzeum Wojska w Warszawie z Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu (muzeum utworzonego w Szwajcarii 23 października 1870 roku przez Władysława Platera w celu gromadzenia i przechowania dla kolejnych pokoleń spuścizny po polskich bohaterach narodowych oraz najważniejszych wydarzeniach z zakresu polskiej historii), gdzie potomkowie Zeltnerów – serdecznych przyjaciół Tadeusza Kościuszki – zdeponowali zbiór pamiątek po naczelniku, uprzednio strzegąc ich jak cennych relikwii.

Elżbieta Radecka

Skip to content