Buława posiada kulistą głowicę na której umieszczono emaliowane miniaturki odznak pamiątkowych oddziałów należących do Wielkopolskiej Brygady Kawalerii: 15. Pułku Ułanów Poznańskich, 17. Pułku Ułanów Wielkopolskich, 7. Wielkopolskiego Pułku Strzelców Konnych; Artylerii Konnej – do brygady należał 7. Wielkopolski Dywizjon Artylerii Konnej, Szwadronu Pionierów – do brygady należał 3. Szwadron Pionierów; oraz granatowo czarny proporczyk Szwadronu Łączności – do brygady należał 7. Szwadron Łączności. Głowica zdobiona podłużnymi profilowanymi pasami między którymi grawerunek w formie stylizowanych ornamentów na tle puncowatym. Głowica zamocowana jest na trzonku sześciogrannym o zdobieniach takich jak głowica, trzonek z obu stron zakończony zgrubieniami przy czym górne jest sześciogranne, dolne zaś okrągłe.
Buława została wręczona marszałkowi z okazji imienin 18 marca prawdopodobnie w 1937 roku. Buława została najpewniej zagarnięta przez Niemców w 1939 roku w Warszawie i była wystawiana w berlińskim Zeughause na wystawie prezentującej trofea z kampanii polskiej 1939 roku, poza nią na wystawie można było zobaczyć broń oraz sztandary zagarnięte przez Niemców.
Wystawę oglądali również Polacy pracujący w Berlinie, na się pomysł wykadzenie polskich pamiątek wpadli polscy robotnicy przymusowi bracia Władysław i Franciszek Lenczewscy orazi Paweł Marucha. W dniu 20 czerwca 1942 roku 18-letni Franciszek Lenczewski ukrył się przed zamknięciem Zeghausu pod postumentem z pośmiertną maską Hindenburga. Następnie w nocy stłukł szybę w gablocie z buławą i przez nie zakratowane okienko chciał wydostać się z muzeum, wtedy to potrącił roletę czym zaalarmował strażników jednakże udało mu się umknąć pościgowi i przekazać swą zdobycz bratu Władysławowi, który pracował pod Berlinem w Mahlsdorfie. Następnie „zdobywcy” buławy wpadli na pomysł przerzucenia „trofeum” do Londynu przez Szwajcarię. Franciszek Lenczewski i Paweł Marucha zostali schwytani przy próbie przekroczenia granicy szwajcarskiej. Lenczewski został skazany na 8 lat ciężkiego więzienia, został zamęczony na śmierć w wiezieniu w Rawiczu 29 lutego 1944.
Tymczasem Władysław Lenczewski zagrożony aresztowaniem prze Gestapo przeniósł się do Wiednia do którego to zaprzyjaźniona Słowenka Milica Kunstelj w 1943 roku przesłała buławę, która w międzyczasie postawała pod jej opieką. Buława w 1969 roku została przez Władysława Lenczewskiego przekazana do MWP. Skutkiem nocnej akcji Polaków było zakończenie wystawy „Zdobyczy z Polski” w benińskim Zeghausie.
Michał Pacut
Zobacz również:
[word=Portret Edwarda Śmigłego – Rydza]Portret Edwarda Śmigłego – Rydza[/word]