Głownia od bagnetu angielskiego wz.1853 do karabinu Enfield, dł. 437 mm, trójgranna w przekroju, zwężająca się w kierunku sztychu. Szerszy płaz głowni ustawiony równolegle do grzbietu rękojeści, posiada płaski próg który następnie przechodzi we wklęsły płaz. Pozostałe płazy głowni z identycznymi progami do szerszy. Na progu szerszego płaza wybite dwie punce kontrolne – gotyckie litery „T” i „L” pod koroną królewską. Głownia przymocowana jest do rękojeści przez spawanie. Wyprostowane ramię głowni zostało połączone pod kątem prostym z owalnym jelcem, który powstał poprzez zespawanie dwóch stalowych płytek – jednej mniejszej, drugiej większej. Jelec stalowy dł. 56 mm, grub. 5 x 11 mm. Ramię jelca od strony grzbietu rękojeści posiada otwarty pierścień służący do mocowania bagnetu na lufie karabinu wykonany w wystającej części większej płytki jelca. Rękojeść cała odlana z jednego kawałka stali. Głowica z frezowanym rowkiem dł. 41 mm po stronie grzbietowej. Szczyt głowicy gładki, o niewielkim zaokrągleniu, z małym dziobkiem skierowanym do przodu. W głowicy znajduje się miejsce po zatrzasku mocującym bagnet na lufie karabinu – miejsce po płaskiej stopce znajduje się po stronie wewnętrznej rękojeści, a okrągły otwór po główce po stronie zewnętrznej. Przez całą długość rękojeści bagnetu biegnie otwór na wycior karabinu wz.1898, zaczyna on swój bieg w zespawanych płytkach jelca, powyżej głowni, a kończy we frezowanym rowku głowicy.

Głownie tego modelu bagnetu pochodziły od angielskich bagnetów wz.1853 produkowanych na zamówienie Wielkiej Brytanii w XIX w. w Niemczech.

Piotr Dąbrowski