Bagnet myśliwski, szpuntowy

Głownia jednosieczna dł. 355 mm, szer. u nasady 41 mm, zwężająca się w kierunku sztychu. Płazy boczne głowni szlifowane obustronnie w szerokie zbrocze dochodzące do obosiecznego pióra, ozdobione rytowaną dekoracją wypełnioną złotem: po stronie wewnętrznej wśród dekoracji wiciowo-roślinnej scena z polowania – sylwetka myśliwego trzymającego w lewej ręce oszczep myśliwski i grającego na rogu oraz czterech ogarów goniących zające; po stronie zewnętrznej wśród dekoracji wiciowo-roślinnej sylwetki zwierzyny płowej – zająca, dwóch jeleni, dzika i sarny. Na zastawie głowni z obu stron nieczytelny napis w języku niemieckim: „Die Jagten gebin saine Lust …”. Grzbiet głowni na dł. 250 mm z piłą. Jelec stalowy, krzyżowy. Ramiona jelca w przekroju sześciogranne. Okładziny rękojeści drewniane, wzmocnione w okolicach jelca i głowicy stalowymi pierścieniami. Rękojeść okrągła w przekroju, w okolicach jelca pogrubiona, zwęża się stopniowo w kierunku głowicy – tworzy coś w rodzaju czopu, który wsadzało się do lufy strzelby myśliwskiej lub arkebuza. W okolicach głowicy pozostał fragment oplotu z mosiężnego drucika.
Bagnety szpuntowe myśliwskie charakteryzują się wspaniałym wykonaniem i bogatym grawerunkiem. Rękojeści były wykonane z rogu, kości lub toczonego drewna, a niekiedy bardzo drogiego jak choćby heban. Artystyczne wykonanie przedmiotu oraz materiały z jakich zostały one zrobione wskazują na wysokie koszty wytworzenia, na które mogli pozwolić sobie tylko nieliczni oraz, że nie mogły służyć do celów wojskowych. Nie wydaje się, aby delikatne rogowe lub kościane rękojeści mogły być wkładane w stalową lufę muszkietu lub flinty skałkowej. Wydaję się prawdopodobnym, że używane były jako broń boczna.

Piotr Dąbrowski