Głownia dł. 590 mm, szer. przy ramieniu 33,5 mm, prosta, jednosieczna, z obustronnym szerokim zbroczem dł. ok. 520 mm. Grzbiet płaski, pióro obosieczne, sztych centryczny. Na grzbiecie przy szyjce wybite dwie nieczytelne punce. Ramię odsadzające głownię od tulei łukowato wygięte, okrągłe w przekroju, nieznacznie rozszerzające się w kierunku tulei. Na ramieniu wybity nr fabryczny: „14”, po drugiej stronie „F” i „V”. Tuleja dł. 118 mm, o śr. wew. 22 mm, z blokadą systemu „Laukart” (blokada bagnetu polegała na wprowadzeniu odpowiednio ukształtowanej sprężynującej ostrogi, znajdującej się na lufie karabinu, w prostą szczelinę w tulei bagnetu). Szczelina tulei dł. 34 mm, szer. 7 mm, prosta. Koniec tulei, na linii szczeliny, z owalnym występem (mostkiem), z prostokątnym wycięciem wewnątrz.
Długość całkowita bagnetu 710 mm.

Bagnet wz.1842 wywodzi się w prostej linii od bagnetu wz.1796, w który były uzbrojone bataliony strzelców (Jägerbatalion). Bagnet wz.1796 dał początek rodzinie siecznych bagnetów tulejowych do różnych typów sztucerów oraz karabinów z zamkiem kapiszonowym, m.in. syst. Ausgustin wz.1842 i 1849.

Piotr Dąbrowski