Głownia bagnetu stalowa, dł. 169 mm, prosta, do połowy długości jednosieczna, od połowy długości tworząca obosieczne pióro, z obustronną ością. Sztych centryczny. Głownia pod jelcem posiada niewielki tępy próg wymodelowany przez ość i zbrocze. Jelec prosty dł. 68 mm. Grzbietowe ramię jelca szersze, zakończone pierścieniem o śr. 14,5 mm; przednie ramię węższe, owalnie zakończone. Na przednim ramieniu (węższym) jelca od strony głowni wybity wzór bagnetu: „U.S.M4 / UTICA”. Rękojeść kształtu wrzecionowatego, owalna w przekroju, nacięta w sześć poziomych rowków, wykonana jest ze skórzanych impregnowanych krążków i nawleczonych na trzpień głowni, przez co tworzą zwartą konstrukcję. Głowica stalowa, w przekroju owalna, płasko ścięta, wys. 10 mm. Głowica od strony grzbietu posiada krótki frezowany rowek, od strony ostrza dwa przyciski sprężynowe dwustronnej blokady mocującej bagnet na lufie karabinu. Głowica i jelec fosforowane.
Pochwa z żabką typu M8A1, dł. 186 mm, ze zbrojonego tworzywa sztucznego pomalowana farbą ochronną koloru oliwkowo-zielonego, prosta. Koniec pochwy owalny, z otworem na rzemyk-pasek. Krawędzie boczne pochwy z kołnierzem. Wylot pochwy z blaszanym okuciem z prostymi, zaokrąglonymi na końcach, lekko opuszczonymi w dół skrzydełkami na krawędziach. Na przedniej ściance okucia wybity i napuszczony białą farbą napis: „U.S.M8 // B.M.CO” [Stany Zjednoczone typ M8 // Beekwith Manifactury Company – nazwa firmy]. Do ujścia pochwy od strony tylnej ścianki przymocowana za pomocą dwóch nitów parciana żabka.

Bagnet M4 został wprowadzony do uzbrojenia piechoty i wojsk powietrzno-desantowych Stanów Zjednoczonych wraz z karabinkiem Garand M1 w 1941 roku. Nawiązuje on swoim kształtem do noża bojowego M3.

Piotr Dąbrowski