Działo skonstruowane we Francji w firmie Schneider. Wprowadzono je do uzbrojenia armii francuskiej, w artylerii konnej, pod oznaczeniem Canon de 75 Modèle 1912. W czasie I wojny światowej działa tego typu zostały zastąpione standardowymi armatami polowymi wz. 1897. Armaty polowe wz. 1912 znajdowały się także w uzbrojeniu armii serbskiej.

Eksponowana w muzeum armata została wyprodukowana w zakładach firmy Schneider w Creusot w 1913 r.

Podstawowe dane taktyczno-techniczne:
kaliber – 75 mm;
obsługa – 6 ludzi;
masa armaty w położeniu bojowym – 965 kg;
masa pocisków 7,2-5,5 kg;
szybkostrzelność – 12-15 strz./min.;
donośność – 9,5 km.

Sławomir Błażewicz