Głownia dług. 584 mm, prosta, jednosieczna, płazy płaskie, pióro na dług. 125 mm obosieczne. Grzbiet płaski, sztych centryczny. Na zewnętrznym płazie, blisko nasady wybite: „19” pod koroną – znak zbrojowni w Tower. Na grzbiecie wybita nazwa zakładów „OSBORN // & GUNBY”. Rękojeść zamknięta, cała mosiężna. Jelec prosty przechodzący w owalnie wygięty kabłąk połączony z głowicą. Na stronie zewnętrznej jelca owalna tarczka opuszczona w stronę głowni. Głowica z dziobem skierowanym do przodu. W głowicy i części rękojeści po wewnętrznej stronie frezowany rowek do nasadzania na czop lufy. W grzbiecie głowicy umieszczony stalowy zatrzask, którego płaska sprężyna przykręcona śrubą do głowicy. Przycisk zatrzasku w połowie uchwytu rękojeści umieszczony po stronie wewnętrznej uchwytu rękojeści. Na szczycie głowicy rozklepany koniec trzpienia głowni. Uchwyt rękojeści poziomo karbowany z pionowymi rowkami, z lekkim wybrzuszeniem na dłoń.
Bagnet wz.1801 stosowany był przez bataliony lekkiej piechoty Królewskiego Legionu Niemieckiego i przez dwa regimenty strzeleckie: 60th (Royal Americans) Regiment of Foot i 95th Rifles w latach 1801-1820. Bagnety te były krytykowane przez żołnierzy za słabą konstrukcję zaczepu i przycisk blokady bagnetu, który umieszczono w połowie wysokości rękojeści, przez co broń stawała się niewygodna podczas walki wręcz. Ok. 1820 r. bagnety te zostały zastąpione bagnetami sztyletowymi. Wszystkie bagnety do sztucera Baker produkowano w zakładach prywatnych, następnie wysyłano do zbrojowni Tower w Londynie, gdzie dopasowywano je do sztucerów. Istnieje wiele wersji bagnetu „Baker” (m.in. jeden eksperymentalny i inny model z nasadką). Sztucery Baker były jednymi z pierwszych broni gwintowanych używanych w Wielkiej Brytanii.

Piotr Dąbrowski