Zjazd gnieźnieński. W Gnieźnie zebrał się synod kościelny, który wprowadził nową organizację kościelną na terenie państwa polskiego. Ustanowiono arcybiskupstwo gnieźnieńskie. Powołano nowe biskupstwa, podległe arcybiskupom w Kołobrzegu, Wrocławiu i Krakowie, a biskupstwo poznańskie uznano za podległe bezpośrednio papieżowi. Uroczystości uświetniła wizyta cesarza niemieckiego Ottona III, który pielgrzymował do grobu swojego przyjaciela, biskupa praskiego Wojciecha, zamordowanego w trakcie pracy misyjnej przez Prusów w 997 r. Ciało męczennika wykupił władca Polski Bolesław Chrobry i uroczyście umieścił w katedrze gnieźnieńskiej. Dwa lata później Wojciech został kanonizowany przez papieża. W trakcie uczty na cześć Ottona III, młody cesarz włożył na głowę polskiego władcy diadem cesarski. Akt ten podkreślał równość między władcą Niemiec i Polski, oraz przyznawał Bolesławowi prawo inwestytury czyli mianowania biskupów. Pod koniec zjazdu dokonano ceremonialnej wymiany darów. Cesarz ofiarował polskiemu władcy kopię włóczni św. Maurycego (świętej lancy) wraz z gwoździem z Krzyża Chrystusa (do dziś włócznia przechowywana w skarbcu katedralnym w Krakowie jest symbolem władzy królewskiej). Bolesław zrewanżował się przekazując cesarzowi relikwię św. Wojciecha. Zjazd podniósł rangę Polski na arenie międzynarodowej.