Po lądowaniu aliantów w Normandii w skład sił inwazyjnych weszła polska 1. Dywizja Pancerna pod dowództwem gen. bryg. Stanisława Maczka. Swój chrzest bojowy przeszła w sierpniu 1944 r. bitwach pod Falaise i Chambois. Następnie wzięła udział w wyzwalaniu Belgi zdobywając Ypres i Tietl oraz Holandii wyzwalając Bredę. Szlak bojowy polska 1. Dywizja Pancerna zakończyła 6 maja 1945 r. na terenie Niemiec przyjęciem kapitulacji dowództwa: twierdzy Wilhelmshaven, bazy Kriegsmarine oraz floty „Ostfriesland” nad Morzem Północnym. Przed polskimi oddziałami skapitulowało także zgrupowanie 10 dywizji i 8 pułków piechoty. Do niewoli wzięto ok. 34000 oficerów i żołnierzy Wehrmachtu i Kriegsmarine. W porcie zajęto 3 krążowniki, 18 okrętów podwodnych i 205 innych jednostek pływających; zdobyto też 94 działa nabrzeżne i 159 dział polowych. Zdobycie Wilhelmshaven zakończyło szlak bojowy Polskich Sił Zbrojnych walczących u boku armii brytyjskiej i amerykańskiej.