Budynek Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej przy ul. Zielnej 37 został zajęty przez Niemców w październiku 1939 r. Był centralą umożliwiającą łączność telefoniczną między Generalną Gubernią a Berlinem oraz obsługującą połączenia między jednostkami Wehrmachtu w Warszawie. Ze względu na strategiczne znaczenie i położenie gmachu dowództwo AK podjęło decyzję o ataku na PAST-ę. Wojska niemieckie przygotowały wcześniej gmach do długotrwałej obrony – od ulicy Zielnej ustawiono bunkry, zabetonowano okna piwniczne, zabarykadowano bramy i okna. Pierwszy atak na budynek nastąpił już 1 sierpnia, jednak zakończył się niepowodzeniem. 4-5 sierpnia rozpoczęło się stopniowe okrążenie budynku, połączone z odcięciem wody i prądu. Zakończony sukcesem generalny szturm z użyciem miotaczy ognia i broni maszynowej rozpoczął się w nocy 19 na 20 sierpnia 1944 r. W ataku brali udział żołnierze z batalionu „Kiliński, 3. Kompanii Szturmowej Obszaru „Koszta”, saperzy Okręgu Warszawa oraz minerki z Kobiecych Patroli Minerskich. Straty wśród żołnierzy AK przez cały okres oblężenia wyniosły 38 zabitych i 63 rannych. Po stronie niemieckiej zginęło 36 żołnierzy, a 115 dostało się do niewoli. Budynek PAST-y pozostał w rękach powstańców do końca walk o Warszawę. Po wojnie gmach został wyremontowany, a w roku 2000 przekazany środowiskom kombatanckim.