Decyzją traktatu wersalskiego na terenie Górnego Śląska miał się odbyć plebiscyt w sprawie przynależności tego obszaru do Polski lub Niemiec. Jeszcze przed jego przeprowadzeniem Polacy próbowali zbrojnie przyłączyć Śląsk do Polski. Jednak dwa powstania, w latach 1919 i 1920, zakończyły się niepowodzeniem. Po przegranym plebiscycie, przeprowadzonym w marcu 1921 r. Polacy rozpoczęli przygotowania do kolejnego powstania. Wybuchło ono w nocy 2/3 maja 1921r. Bitwa pod Górę Świętej Anny była największą bitwą III powstania śląskiego. Miejscowość Góra św. Anny stanowiła ważny punkt strategiczny na drodze niemieckiej kontrofensywy na Gliwice, która rozpoczęła się na początku drugiej połowie maja 1921 r. Bitwa trwała z przerwami ponad 2 tygodnie. Choć rejon ten został ostatecznie utracony przez Polaków, jednak główny cel niemieckiego ataku jakim było rozerwanie centrum frontu powstańczego i wdarcie się do rejonu przemysłowego Górnego Śląska został udaremniony. W walkach wyróżniły się dwa powstańcze odziały: 8. Pszczyński Pułk Piechoty kpt. Franciszka Rataja i 1. Pułk Katowicki pod komendą Walentego Fojkisa. Po podziale Górnego Śląska pomiędzy Polskę a Niemcy, miejscowość pozostała na terenie Niemiec. Walki pod „Anabergem” stały się symbolem walk Polaków o przyłączenie Górnego Śląska do Polski.