W Warszawie w mieszkaniu przy ul. Spiskiej 14 został aresztowany” przez Niemców gen. Stefan Rowecki „Grot”, Komendant Główny Armii Krajowej. Pułkownik Stefan Rowecki od 5 października 1939 r. należał do Służby Zwycięstwu Polski, gdzie sprawował stanowisko zastępcy jej komendanta, gen. Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza. W maju 1940 r. został awansowany do stopnia generała brygady, a od 30 czerwca 1940 r. sprawował obowiązki Komendanta Głównego Związku Walki Zbrojnej, przemianowanego 14 lutego 1942 r. na Armię Krajową. Armia Krajowa stanowiła część Polskich Sił Zbrojnych podległych Rządowi Polskiemu na Uchodźstwie. Do końca 1942 r. w jej szeregach znajdowało się ok. 200 tys. zaprzysiężonych członków. Jej zadaniem było prowadzenie walki bieżącej z nieprzyjacielem oraz przygotowanie powszechnego powstania, w chwili załamania się niemieckiego frontu wschodniego. Była to największa armia podziemna w okupowanej przez Niemców Europie. Pojmanie dowódcy AK było poprzedzone szeroko zakrojonymi działaniami Sicherheitsdienst (SD) i Gestapo. Do schwytania generała „Grota” przyczynili się niemieccy agenci Gestapo ulokowani w wywiadzie Armii Krajowej: Blanka Kaczorowska, Ludwik Kalkstein oraz Eugeniusz Świerczewski. Po zatrzymaniu, generała przetransportowano samolotem do Berlina, gdzie odrzucił propozycję współpracy z okupantem. Następnie wywieziono go do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. W pierwszych dniach sierpnia 1944 r., na wieść o wybuchu powstania warszawskiego, z rozkazu Heinricha Himlera został zamordowany. Schwytanie Komendanta Głównego AK nie wpłynęło jednak na wykonywanie zadań przez polskie podziemie. Jego następcą został gen. bryg. Tadeusz Komorowski ps. „Bór”.